Geluk

“Een leven kan niet plotseling drastisch veranderen, je kunt niet in één klap gelukkig worden.
Zonder dat we het doorhebben, accepteren we uiteindelijk de minderheden,
en dat is stiekem ook een vorm van geluk.”

Einzelgänger

Zoveel mensen om haar heen, maar toch zo alleen.
Zielsalleen.
Zoals een baby word geboren. Abrupt uit de warme en veilige baarmoeder gedrukt, zo de koude, ijskoude, en oh zo verdomd moeilijke wereld in.
Hoppa.

En daar ben je dan, alleen.

Haar vrienden en kennissen proberen haar op te vrolijken,
mee te nemen aan haar hand,
mee te sleuren in de sleur van het dagelijks leven.
Haar proberen mee te laten vloeien in de golf der hedendaagse activiteiten.
Zijn zoals de rest dat doet.

Gedrogeerd met medicijnen, de potjes antidepressiva vliegen over de toonbank,
en gebrainwasht door de bullshit en crap die psychologen ons in het hoofd stampen.
De zogeheten “verkeerde gedachtes” wissen uit ons geheugen. Wat we diep van binnen eigenlijk helemaal niet willen, want waarom zou je iets loslaten wat van jou is?

Wat als zij niet zo wil zijn zoals de rest?
Wat als zij niet wil functioneren zoals de rest dat doet?
Hebben we eigenlijk wel een keus?

The Country

"I don't like the country, it creeps me out.

In the country, dead bodies live in swamps, and ditches, and shallow graves.
A man dumps the body of a girl in a ditch.
The body rotts,
melts into slime.
Flowers pop up where the body lies,
seeds fly out of the flowers,
and a bee sucks the flowers and makes honey.

And then the family of the girl buys the honey from the store.
And the family eats the girl."



Tracey Fragments

Horse

"When a horse falls, foam comes out of its mouth.
When it falls, the legs of the horse thrash and the horse is no good... So somebody shoots it.

The horse turns into glue.
A machine puts the glue into bottles
and children squeeze the bottles to get the glue out
and stick bits of paper onto cards.

Glue gets on the children's hands
and the children eat the glue.
And the children become the horse."



Tracey Fragments

Eva & Adam

We maken onszelf pas puur als we thuis komen, gaan douchen of gaan slapen.
Alles gaat uit, jas, schoenen, sieraden, haarklipjes, kleding, ondergoed.

Puur, naakt,
zoals je word geboren,
zoals het bedoelt is.

We raken ontspannen als al die ballast ons lichaam af glijdt.

En dan, uiteindelijk,
Wanneer we van onder de douche komen of opstaan uit bed,
trekken we, uit beleefdheid, weer wat kleding aan.
Loszittende kleding, iets dat nauwelijks onze huid aanraakt, zodat we stiekem toch nog een beetje puur kunnen zijn.

20-05-’10, 05:31

De mensen van wie je ooit hield, blijf je van houden.
Onopgemerkt en niet vrijwillig.

Maar wanneer er een onverwachts moment komt dat jij hun moet verdedigen, doe je dat van zelf. Omdat je ware zelf, je ik, wéét wat goed is en wat slecht.
En dat is goed.
Want iedereen staat klaar voor diegene van wie we houden.
Zo ook jij.

Het komt vanzelf.

De mensen van wie je ooit hield, blijf je van houden.

Vergeet dat niet.


♥ Coockie

Terug bij af

Terug bij af,
maar nog niet af wat terug was.
auw

Ik sluit het af, nu, dit keer echt, ik meen het,
net als die 5 andere stoppogingen,
doe ik het dit keer echt.
Ik meen het.
auw

Zolang ik geen ander pijn doe, moet ik mezelf blijven.
Zolang ik geen ander hinder, moet ik mezelf blijven.
Ik kan het,
Het moet.
auw

再 见
要
不 如 这 样
它 必 须
它 必 须 真 的
它 必 须 再 见

auw

…

De boekenmarkt op het Spui

Boeken, boeken wel honderden boeken.
Muf en bruingeslagen.

De meneertjes die ze verkopen, even oud als hun boeken, misschien wel ouder.
Ze zien grijs.
Grijze haren, grijze sokken, sandalen en een sigaar.

De tijd lijkt wel stil te hebben gestaan,
net zoals vroeger.

Wie zou deze boeken kopen?
Wie is dapper genoeg om een, met stof bedenkt en koffiekleurig boek te pakken.
Wat zou er in staan? Waar zullen de verhalen over gaan?
Verliefde stelletjes met boze vaders die de stelletjes niet goedkeuren,
of toch iets anders?

Ik loop rustig door en wacht met smart af op de volgende boekenmarkt.

I.C.

In Character
Iron Cat
Ice Crystal
Investigated Cutie
Inner Child
Information Catcher
Incomplete Chip
Infinite Case
Irrational Clarity
In Casu
Identity Crisis
Intensive Care
I Cunt...

Desiderium

Fucking digest and drink your sorrows away.
Anger management won’t help against the rotten inside me.
I drink my own blood to taste my own bitterness.

Neglected and abandoned,
just leave me here.

I’m mad and i’m fucked up.
It’s the beginning of a manic depression.
Fuck!

First retch, then vomit out all my regrets.
My veins hurt,
watery eye,
sore midriff.
Here comes the pain.

My body is to exhausted to express herself.
Poor thing.

Dier

Lief Dier,


Doe eens wild,
wees jezelf.
Laat eens zien wat je in je hebt, Dier.
Niet bang zijn, niet huilen, je kunt het wel, lief Dier.
Ga op je instinct af. Zoals je geleerd hebt van Mama Dier.

Ik gehoorzaam en doe wat me gezegd word.
Ik concentreer me en ga instinctief te wek, zoals Mama me geleerd heeft.

Ik spring en val keihard op de grond.

Auw.

Dit was niet de bedoeling?
Hoe komt dit?
Auw, ik ben hard gevallen en ben nog te verward om alles te begrijpen.
Maar voordat ik alles rustig op een rijtje heb kunnen zetten en het begrijp, heeft Mama Dier me alweer boven gebracht om het nog een keer te proberen.

Knock-out geslagen door de harde grond, verbaasd en verwilderd, sta ik er weer.
Ik wil niet meer, maar het moet.
Mama Dier pushed me.

Nieuwe ronde nieuwe kansen,
ik ben benieuwd hoe ik dit keer val...

Dons

Ik kijk naar buiten en de wereld is weg.
Alles is wit en alleen ik en mijn raamvenster zijn er nog.
Als ik me omdraai is alles weer terug. Mn bank, mn kast en mijn bureau staan allemaal nog op dezelfde plek, alsof er niets gebeurd is.

Ik vond de rustgevende sfeer van niets wel fijn dus keer me weer om en staar lang in de maagdelijke witte dons.
Het is zo fijn.
Ik ken het niet hier, want alles is anders. Maar het voelt zo vertrouwd want alles wat ik zie, herken ik, alleen het ziet er anders uit dan daarvoor.

Onaangeraakt, luchtig en zacht dons. Koud en verdwijnt bij aanraking.
Het temperatuursverschil met mijn lichaam zorgt ervoor dat de dons transformeert in water.
Arme dons.

Dan plots gaat mijn telefoon, en ik ontwaak uit mn diepe trance.
Jammer…
De dons, de kou, het water.
Alles is weg.

Stephanie Jamie

Ik knuffel je trui en doe mijn ogen dicht.

Plots ben ik ergens anders. Ik weet niet waar maar het is met jou,
want ik heb je nog steeds vast en mijn ogen dicht.
Ik hou je stevig vast, uit angst dat je weg kunt glippen.
Je ruikt zo fijn, zo teder, zo veilig.

Langzaam dommel ik met de gedachte in slaap.
Welterusten mooie wereld,
welterusten mooie Stephanie.

Het word warm

Het word warm. Het broeit.
Men word onrustig. Er ontstaat lustig gedrag.
Verlangen naar ordinaire driften.

Verbind, en verbonden vergeten.
Onopgemerkt verwaarloosd.

En de tijd gaat maar door,
zo onschuldig.

Alles verbreken? Of gewoon verder gaan als het vijfde wiel.
Afscheid of verwatering? Wazig en schimmig.

Psychische kwelling, een irritante jeuk.

Maar ik zit er niet mee.
Laat het maar.

Naar bed

Een nieuw bed, nog niet van mij.
Stroeve lakens met fabrieksgeur.
Dat komt wel goed.
Ik lig lekker,
denk ik.
Denken aan de dingen die ik morgen moet doen. Zo kom ik niet in slaap.
Verdwaalde versjes huppelen vrolijk mee met de gedachten.
Ik heb honger, wanneer eens niet?
De klok maakt één uur.
Veel te veel gedachtes dwalen rond om te kunnen slapen.
Harde kussens helpen me.
Knuffelen me teder met hun huid van schuurpapier.
Omarm me.
Droom zacht…