Dier

Lief Dier,


Doe eens wild,
wees jezelf.
Laat eens zien wat je in je hebt, Dier.
Niet bang zijn, niet huilen, je kunt het wel, lief Dier.
Ga op je instinct af. Zoals je geleerd hebt van Mama Dier.

Ik gehoorzaam en doe wat me gezegd word.
Ik concentreer me en ga instinctief te wek, zoals Mama me geleerd heeft.

Ik spring en val keihard op de grond.

Auw.

Dit was niet de bedoeling?
Hoe komt dit?
Auw, ik ben hard gevallen en ben nog te verward om alles te begrijpen.
Maar voordat ik alles rustig op een rijtje heb kunnen zetten en het begrijp, heeft Mama Dier me alweer boven gebracht om het nog een keer te proberen.

Knock-out geslagen door de harde grond, verbaasd en verwilderd, sta ik er weer.
Ik wil niet meer, maar het moet.
Mama Dier pushed me.

Nieuwe ronde nieuwe kansen,
ik ben benieuwd hoe ik dit keer val...

Dons

Ik kijk naar buiten en de wereld is weg.
Alles is wit en alleen ik en mijn raamvenster zijn er nog.
Als ik me omdraai is alles weer terug. Mn bank, mn kast en mijn bureau staan allemaal nog op dezelfde plek, alsof er niets gebeurd is.

Ik vond de rustgevende sfeer van niets wel fijn dus keer me weer om en staar lang in de maagdelijke witte dons.
Het is zo fijn.
Ik ken het niet hier, want alles is anders. Maar het voelt zo vertrouwd want alles wat ik zie, herken ik, alleen het ziet er anders uit dan daarvoor.

Onaangeraakt, luchtig en zacht dons. Koud en verdwijnt bij aanraking.
Het temperatuursverschil met mijn lichaam zorgt ervoor dat de dons transformeert in water.
Arme dons.

Dan plots gaat mijn telefoon, en ik ontwaak uit mn diepe trance.
Jammer…
De dons, de kou, het water.
Alles is weg.