Dons

Ik kijk naar buiten en de wereld is weg.
Alles is wit en alleen ik en mijn raamvenster zijn er nog.
Als ik me omdraai is alles weer terug. Mn bank, mn kast en mijn bureau staan allemaal nog op dezelfde plek, alsof er niets gebeurd is.

Ik vond de rustgevende sfeer van niets wel fijn dus keer me weer om en staar lang in de maagdelijke witte dons.
Het is zo fijn.
Ik ken het niet hier, want alles is anders. Maar het voelt zo vertrouwd want alles wat ik zie, herken ik, alleen het ziet er anders uit dan daarvoor.

Onaangeraakt, luchtig en zacht dons. Koud en verdwijnt bij aanraking.
Het temperatuursverschil met mijn lichaam zorgt ervoor dat de dons transformeert in water.
Arme dons.

Dan plots gaat mijn telefoon, en ik ontwaak uit mn diepe trance.
Jammer…
De dons, de kou, het water.
Alles is weg.