“…Ben je wel eens gelukkig geweest?” vroeg ze. “Ik weet het niet, nee, ik
denk het niet.” antwoordde ik. “Dat komt wel, geloof me, echt waar.” zei ze.
Sindsdien heb ik alsmaar na zitten denken: Bén ik wel eens gelukkig
geweest? Nee… dacht ik.
En toen ineens, 4 maanden later tijdens een concert, realiseerde ik het me: Ja, ik ben wél eens gelukkig geweest.
En toen ineens, 4 maanden later tijdens een concert, realiseerde ik het me: Ja, ik ben wél eens gelukkig geweest.
Tijdens concerten.
Overbevolkt, bezweet, euforisch, de schijnende lampen op de de artiesten, mistdampen,
stroboscooplichten, de drammende deunen van de bas.
Ik HOU ervan.Dát maakt mij gelukkig.
Ja, echt waar.
Coockie Manella
Geen opmerkingen:
Een reactie posten